Havana

Al ben ik inmiddels terug van mijn reis, ik ga alsnog mijn reisverslag doen!

Te beginnen bij Havana, waar we op 20 juli 2014 aankomen na een erg lange vlucht. Thuis is Eindhoven was het ongeveer 35 graden, dus we konden vast goed in de stemming komen. Maar hoe fijn is het om te backpacken naar een warm land; Een backpack van maar 15,6 kilo met uitzicht op alleen maar leuke zomerkleren dragen, 3 weken lang, jeej!

Als we rond 19:00 Cubaanse tijd landen is het nog heerlijk warm. De controles vallen me alles mee en we zijn redelijk vlug buiten, waar we in de rij moeten om onze euro's om te wisselen in pesos Cubanos, ook wel CUCs genoemd. Dit is geld voor de touristen, de Cubanen zelf hebben een eigen munt die veel minder waard is, maar zij zijn dan ook een stuk armer. De CUC staat gelijk aan de dollar en in Cuba-style mogen de munten niet uitgevoerd worden, dus kun je ze niet in je eigen land al bestellen.

We halen daarna onze huurauto op: een groene susuki jimny, een schattig jeepje, waar helaas geen 4 backpacks inpassen :( SHIT...
Maar Erik was hierop voorbereid als echte (enige) man van ons gezelschap (al is hij wel een beetje bang om zeer verwijfd terug te komen in NL) en hij heeft spanbanden en een spin meegenomen! Dus 2 backpacks op het dak en 2 achterin met onze handbagage. We hebben al een routeboek gekocht van Cuba om de weg te kunnen vinden, maar Havana blijkt één onoverzichtelijke stad zonder borden of richtingaanwijzers... Hmm, lastig in het donker. En dan heb je de straat gevonden waar je in moet, is het 1richtingsverkeer of is ie onderbroken door een brede berm waardoor je die weg niet kan oversteken. Pff! Alle 4 moe van een lange reis wordt dit ff stechelen(?) maar uiteindelijk zijn we er verrassend dichtbij ineens als we de weg vragen.
Ja, hier leren we onze eerste Cubaanse leefregel: vraag ALTIJD de weg als je niet zeker bent of je goed zit (want 9 van de 10 keer zit je namelijk ook niet goed, de beste/ grootste wegen zijn niet automatisch de wegen die naar grote steden voeren). We merken later in onze reis ook dat de weg vragen leuk is, want je krijgt altijd een aardig iemand voor je autoraampje, die ff checkt of ie mee kan liften, die je complimenteerd met je uiterlijk (Anne, Sara of mij (sorry Erik)) of je spaanse taal (Anne of mij) en ons een goede reis wenst, meestal onder toeziend oog van God die op ons let. :) Top!

Rond 22:30 komen we pas bij de "casa particular" waar we hebben gereserveerd. Een casa particular is een familie die bij hen thuis één (of meer) kamer(s) verhuurt aan reizigers. Dit is superleuk, want je komt bij de mensen thuis en aangezien 99% van de Cubanen lief en aardig is en lekker kan koken voelen wij ons wel thuis.
De Cubanen hebben vaak grote huizen, soms Koloniale (die zijn echt zo mooi en indrukwekkend) met grote donkerbruine meubelen, gehaakte kleedjes en kitchbeeldjes. Ja ze houden allemaal van beeldjes! Ook hangen er bijna overal (ook in restaurants) foto's van (klein)kinderen aan de muur in hun mooiste (kitch)kleertjes, haha! We vragen altijd wie het zijn en zeggen ook altijd dat ze knap zijn, ook lief zijn voor wie lief voor ons is hè!
De slaapkamers zijn met eigen badkamer vaak ruim, maar ALTIJD superschoon, wat fijn!

We slapen allemaal redelijk, want een plat bed is een uitkomst na een hele dag in een vliegtuigstoel. De volgende ochtend zien we pas wat van de straat, wat een mooie gebouwen! En overal mensen op straat, iedereen leeft buiten. Maar we moeten alweer inpakken en wegwezen, want we willen eerst naar Santiago de Cuba en later komen we nog terug in Havana.
De man van Fatima (eigenaresse van de casa pasrticular) legt ons uit hoe we moeten rijden, maar we snappen er werkelijk geen bal van, aangezien we de stad niet kennen en het gisterenavond ook al zo zwaar hadden. Het vreemde is, dat wanneer je Cubanen je wegenkaart laat zien, ze eerst moeten kijken waar we zijn, want ze gebruiken zelf nooit een kaart, omdat A. ze de weg weten en B. dat te duur voor ze is.
We zoeken het zelf uit en vragen een keer of 36 de weg voor we uberhaupt de stad uit zijn... pff! Dat beloofd wat.

Als we eenmaal op de snelweg zijn mogen we 100 rijden! Wel opletten voor:
- gaten in de wegen: ook al heb je er 10 minuten geen gezien, er kunnen er zomaar 3 komen en ze kunnen diep zijn. Er kunnen ook plassen in liggen waardoor ze minder diep lijken, maar je dan ineens een hernia bezorgen als je er doorheen rijdt. Ik heb slechts op 1 plek mensen zien asvalteren. De perkjes en bermen naast de weg zijn echter super goed bijgehouden. Stel je prioriteiten Ergona Cubana!
- lifters: de rechter rijstrook is een soort stoep, soms rijden er auto's 100, maar meestal staan er auto's stil om gerepareerd te moeten worden. Daarnaast staan er óveral lifters langs de weg (inclusief aantrekkelijke politieagenten in uniform die willen meeliften omdat ze geen dienstauto hebben, echt waar! Het is dat we geen plek meer hadden in ons jeepje...) Cubanen zijn verplicht lifters mee te nemen en op de weg rijden dan ook vrachtwagens met achterin hun laadbak bankjes (of niet) vol met mensen die meeliften. Soms staan de lifters langs de weg met geld in hun hand, om sneller opgepikt te worden, maar helaas kunnen we dus niemand meenemen (was verrekkes handig geweest om ons de weg te wijzen af en toe!)
- verkopers: ja ook hier heb je verkopers, maar ze staan op de LINKER rijbaan! De snelste baan... En ze verwachten dat je vanuit 100km/u remt om hun bananen/ avocados/ cocospuree/ mango's/ kaas te kopen! Whaaa! Na 4 mannen met witte blokken op een plankje gezien te hebben, stoppen we bij de 5e man om te kijken wat dit nou is. Het blijkt kaas en we kopen de hele bonk (omdat een stukje niet kan), nou, na 1 minihapje weten we ook hoe zweetvoeten smaken, jak! De kaas ligt de rest van de weg te zweten op het dashbord, tot we bij een tankstation zwerfhonden zien.
- overstekend wild: koeien, varkens, geiten of paarden.
- auto's zonder roetfilters, ff inhalen of andere baan nemen, anders zit je te hoesten in de auto met de ramen dicht voor de airco.

Dat in acht genomen kun je er verder veilig rijden. Cubanen rijden door, maar niet lomp en het is ook niet zo vol als hier op de snelweg. We rijden nooit (meer) in het donker omdat dat gewoon minder veilig is met de gaten en het wild.

Op naar Santiago de Cuba!