Baracoa
Blijf op de hoogte en volg Lonneke
24 Augustus 2014 | Cuba, Baracoa
De ochtend van vertrek vanuit Santiago naar Baracoa willen we nog pinnen. We kopen eerst wat water en koekjes en onderweg schooien er zóveel mensen om een koekje, dat ons pak bijna leeg is en we besluiten nooit meer koekjes te vervoeren zonder ondoorzichtige tas.
Op de banken staat dat ze tot 12:00 open zijn ivm carnaval. Maar je raadt het al... ze zijn gesloten ivm carnaval (alles hierop afschuiven is ook makkelijk, want echt niet de hele stad ligt plat zoals in Eindhoven met carnaval). We vinden 1 pinautomaat, maar die wil onze bankpassen niet binnenhouden, onze creditcards ook al niet... Dan rijden we maar naar het vliegveld van Santiago om geld op te gaan nemen. Dat werkt gelukkig wel! We rekenen uit wat we voor de overige 2,5 week nog nodig hebben en nemen dat maar gewoon in 1x op. Aangezien het er niet naar uit zal zien of we ergens kunnen gaan pinnen.
Gelukkig vinden we de weg redelijk snel dit keer. Via het plaatsje Guantánamo (waar ook ~bay ligt ja) rijden we naar Baracoa. Je ziet niets van de Amerikaanse basis door de natuur er omheen. Net als ik lekker lig te slapen om niet al te misselijk te worden van de slingerweggetjes stopt de auto. "Een lekker band!" Denk ik, maar gelukkig is dat niet het geval, we kunnen de zee zien! En we zijn gestopt om er even in te pootje baden :) Lekker warme zee!!
Als we bij de rechte weg komen stoppen we even om weer te genieten van het mooie groene uitzicht met veel bananenplanten/bomen. Deze zijn toch ook wel erg speciaal net als de palmbomen.
We ontdekken een bushalte waar veel mannen heen gaan met hun fietsje, wat zou dat zijn... Ik ga kijken en binnen zit er 1 man op een stoel in het midden en een andere is met een tondeuse zijn haar aan het doen! Haha geweldig weer dit! Een kapper in een bushalte op een straat waaraan verder geen huizen staan!
Onderweg hebben we in plaats van de eeuwge droge koekjes eens fruit gekocht. 8 mango's voor 20 peso nacional. Dat is ongeveer €0,75! :)
En een ananas en tros banaantjes voor 50 peso nacional, maar de vrouwen die onderhand IN ons autoraampje kwamen staan zagen dat we veel geld in de pot hadden zitten en vroegen daarom meer. Maar geef ze ongelijk, ze denken allemaal dat wij stinkendrijk zijn en wij vinden €2 voor dat alles bij elkaar toch niet veel.
Als we in Baracoa zelf aankomen, komt er een fietser ons vragen naar welke casa part. we gaan, dat ie ons wel ff de weg wijst. We zijn hier al voor gewaarschuwd aan de telefoon door de eigenaar van de casa part. toen ik hem belde om te reserveren. We zeggen dus "nee, we weten de weg en gaan zelf". Die kerel op de fiets blijft serieus de HELE weg achter/ naast ons fietsen. Bijna eng en erg vervelend. Erik wil hem afschudden en rijdt de boulevard op met de auto (waar verder niets te doen is en geen huizen staan) en scheurt KEI hard een stuk vooruit. Die man fietsen-fietsen! En dan rijden we KEI hard weer achetruit, haha! Wij hebben de grootste lol en de kerel geeft het soort van op. Gelukkig! Voor de casa begint weer iemand tegen me aan te praten als ik wil aanbellen. Ik wil hem al afwimpelen, als blijkt dat hij de eigenaar is die ik aan de telefoon heb gehad, whaha!
Mooi, we gaan naar binnen maar er is geen plaats meer in deze gewilde casa part. die ook in de lonely planet staat. Dus worden we opgesplitst en gaan Anne en ik bij een casa part van een vriendin slapen en Sara en Erik in 1 bij ons om de hoek.
We gaan wel eten bij de eerste casa part die vol zat. Dit is echt lekker! Spaghetti!! WALHALLA! En lekkere bijgerechtjes. Wel valt om de haverklap de stroom uit dus zitten we op t eind in een soort disco. We zijn supermoe dus gaan als zombies terug naar de casas part. om te gaan slapen.
De volgende ochtend willen we een tour gaan doen door een nationaal park. Helaas zijn de tours allemaal al om 9:00 vertrokken en kunnen we niet zonder gids gaan. Het is ook nog eens 26 juli, een nationale feestdag.. Oke, dan maar op eigen houtje naar een mooi strandje: playa maguana. Het is ff rijden over een superslechte weg en ff zoeken natuurlijk weer, maar het is mooi! Wit zand, helder blauwe zee en omringd door palmbomen en bananenbomen! 2 kerels van het enige restaurantje komen voor ons het strand schoonharken en vragen of we straks verse vis willen eten. Wij zeggen altijd dat we dat nog niet weten. Erik zegt altijd: morgen komen we.
Ze komen later zelfs de schaal laten zien waarop de verse (dode) vis ligt, gadver! Geen honger meer, dus we gaan niet bij ze eten. wel bestellen we een limonada en een cocosnoot, maar cocosmelk smaakt erg vies een beetje warm.
We zijn echt de enigen op het strand dus ook de souvenirverkoper komt ons nog ff lastig vallen. We kopen 3 potjes zelfgemaakte cacaoboter. Baracoa is namelijk de cacao en cocos-streek van Cuba, waar ze deze prducten ook veel in het eten gebruiken :)
Na een paar uur hebben we genoeg zon en warmte gehad en terug in Baracoa gaan we lekker spaghetti eten! Hmmm. In het restaurant loopt hun zoontje van 4 lekker rond en speelt in zijn zwembroek naast onze tafel. Wij zijn toch de enige gasten in het restaurant. We vragen hoe hij heet: David. Opeens komt hij fris gedouched en gekamd terug en zei zijn moeder dat hij er mooi uit wilde zien omdat hij op één van ons verliefd was; waarmee hij in het spaans had gekletst. Ik had hem verteld dat er wel eens sneeuw was in Nederland, waar wij wonen, maar daar snapte hij toch maar weinig van, hihi. Superschattig!
Na het eten bezoeken we het cacao-café, maar om Cuba in ere te houden, hebben ze niets wat er op de kaart staat (choco-taart etc.), behalve de repen chocolade en cocktails. Nou doe er maar van elk 4 dan! Een man die er werkt zit te niksen en draait met zijn mobiel keihard Romeo Santos (een bachata-artiest die ik heeel goed vind) en als ie m weer uit zet, zeg ik dat ik dat jammer vind. Dan zet ie de muziek weer aan, legt de telefoon op ons tafeltje en loopt weg om ergens anders zijn werk te gaan doen. Wat een vertrouwen, haha. Maar wij hebben er dus een gezellig (hard) muziekje bij :)
De volgende dag gaan we door naar Santa Lucia, maar voor we aanrijden, staan Anne en ik om 7:00 op om fotos te gaan maken van de mooie mensen en huizen hier. Er zijn al veel mensen op straat dus we slagen erin veel foto's te maken. En nu op naar het volgende mooie strand: Santa Lucia
Op de banken staat dat ze tot 12:00 open zijn ivm carnaval. Maar je raadt het al... ze zijn gesloten ivm carnaval (alles hierop afschuiven is ook makkelijk, want echt niet de hele stad ligt plat zoals in Eindhoven met carnaval). We vinden 1 pinautomaat, maar die wil onze bankpassen niet binnenhouden, onze creditcards ook al niet... Dan rijden we maar naar het vliegveld van Santiago om geld op te gaan nemen. Dat werkt gelukkig wel! We rekenen uit wat we voor de overige 2,5 week nog nodig hebben en nemen dat maar gewoon in 1x op. Aangezien het er niet naar uit zal zien of we ergens kunnen gaan pinnen.
Gelukkig vinden we de weg redelijk snel dit keer. Via het plaatsje Guantánamo (waar ook ~bay ligt ja) rijden we naar Baracoa. Je ziet niets van de Amerikaanse basis door de natuur er omheen. Net als ik lekker lig te slapen om niet al te misselijk te worden van de slingerweggetjes stopt de auto. "Een lekker band!" Denk ik, maar gelukkig is dat niet het geval, we kunnen de zee zien! En we zijn gestopt om er even in te pootje baden :) Lekker warme zee!!
Als we bij de rechte weg komen stoppen we even om weer te genieten van het mooie groene uitzicht met veel bananenplanten/bomen. Deze zijn toch ook wel erg speciaal net als de palmbomen.
We ontdekken een bushalte waar veel mannen heen gaan met hun fietsje, wat zou dat zijn... Ik ga kijken en binnen zit er 1 man op een stoel in het midden en een andere is met een tondeuse zijn haar aan het doen! Haha geweldig weer dit! Een kapper in een bushalte op een straat waaraan verder geen huizen staan!
Onderweg hebben we in plaats van de eeuwge droge koekjes eens fruit gekocht. 8 mango's voor 20 peso nacional. Dat is ongeveer €0,75! :)
En een ananas en tros banaantjes voor 50 peso nacional, maar de vrouwen die onderhand IN ons autoraampje kwamen staan zagen dat we veel geld in de pot hadden zitten en vroegen daarom meer. Maar geef ze ongelijk, ze denken allemaal dat wij stinkendrijk zijn en wij vinden €2 voor dat alles bij elkaar toch niet veel.
Als we in Baracoa zelf aankomen, komt er een fietser ons vragen naar welke casa part. we gaan, dat ie ons wel ff de weg wijst. We zijn hier al voor gewaarschuwd aan de telefoon door de eigenaar van de casa part. toen ik hem belde om te reserveren. We zeggen dus "nee, we weten de weg en gaan zelf". Die kerel op de fiets blijft serieus de HELE weg achter/ naast ons fietsen. Bijna eng en erg vervelend. Erik wil hem afschudden en rijdt de boulevard op met de auto (waar verder niets te doen is en geen huizen staan) en scheurt KEI hard een stuk vooruit. Die man fietsen-fietsen! En dan rijden we KEI hard weer achetruit, haha! Wij hebben de grootste lol en de kerel geeft het soort van op. Gelukkig! Voor de casa begint weer iemand tegen me aan te praten als ik wil aanbellen. Ik wil hem al afwimpelen, als blijkt dat hij de eigenaar is die ik aan de telefoon heb gehad, whaha!
Mooi, we gaan naar binnen maar er is geen plaats meer in deze gewilde casa part. die ook in de lonely planet staat. Dus worden we opgesplitst en gaan Anne en ik bij een casa part van een vriendin slapen en Sara en Erik in 1 bij ons om de hoek.
We gaan wel eten bij de eerste casa part die vol zat. Dit is echt lekker! Spaghetti!! WALHALLA! En lekkere bijgerechtjes. Wel valt om de haverklap de stroom uit dus zitten we op t eind in een soort disco. We zijn supermoe dus gaan als zombies terug naar de casas part. om te gaan slapen.
De volgende ochtend willen we een tour gaan doen door een nationaal park. Helaas zijn de tours allemaal al om 9:00 vertrokken en kunnen we niet zonder gids gaan. Het is ook nog eens 26 juli, een nationale feestdag.. Oke, dan maar op eigen houtje naar een mooi strandje: playa maguana. Het is ff rijden over een superslechte weg en ff zoeken natuurlijk weer, maar het is mooi! Wit zand, helder blauwe zee en omringd door palmbomen en bananenbomen! 2 kerels van het enige restaurantje komen voor ons het strand schoonharken en vragen of we straks verse vis willen eten. Wij zeggen altijd dat we dat nog niet weten. Erik zegt altijd: morgen komen we.
Ze komen later zelfs de schaal laten zien waarop de verse (dode) vis ligt, gadver! Geen honger meer, dus we gaan niet bij ze eten. wel bestellen we een limonada en een cocosnoot, maar cocosmelk smaakt erg vies een beetje warm.
We zijn echt de enigen op het strand dus ook de souvenirverkoper komt ons nog ff lastig vallen. We kopen 3 potjes zelfgemaakte cacaoboter. Baracoa is namelijk de cacao en cocos-streek van Cuba, waar ze deze prducten ook veel in het eten gebruiken :)
Na een paar uur hebben we genoeg zon en warmte gehad en terug in Baracoa gaan we lekker spaghetti eten! Hmmm. In het restaurant loopt hun zoontje van 4 lekker rond en speelt in zijn zwembroek naast onze tafel. Wij zijn toch de enige gasten in het restaurant. We vragen hoe hij heet: David. Opeens komt hij fris gedouched en gekamd terug en zei zijn moeder dat hij er mooi uit wilde zien omdat hij op één van ons verliefd was; waarmee hij in het spaans had gekletst. Ik had hem verteld dat er wel eens sneeuw was in Nederland, waar wij wonen, maar daar snapte hij toch maar weinig van, hihi. Superschattig!
Na het eten bezoeken we het cacao-café, maar om Cuba in ere te houden, hebben ze niets wat er op de kaart staat (choco-taart etc.), behalve de repen chocolade en cocktails. Nou doe er maar van elk 4 dan! Een man die er werkt zit te niksen en draait met zijn mobiel keihard Romeo Santos (een bachata-artiest die ik heeel goed vind) en als ie m weer uit zet, zeg ik dat ik dat jammer vind. Dan zet ie de muziek weer aan, legt de telefoon op ons tafeltje en loopt weg om ergens anders zijn werk te gaan doen. Wat een vertrouwen, haha. Maar wij hebben er dus een gezellig (hard) muziekje bij :)
De volgende dag gaan we door naar Santa Lucia, maar voor we aanrijden, staan Anne en ik om 7:00 op om fotos te gaan maken van de mooie mensen en huizen hier. Er zijn al veel mensen op straat dus we slagen erin veel foto's te maken. En nu op naar het volgende mooie strand: Santa Lucia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
