Santiago de Cuba

Het verhaal bij de foto's die al op FB staan:

We komen aan in Santiago, waar het carnaval is. We horen geen slechte carnavals-lal-nummers maar REGGAETON! :) Ik blij!
Helaas zijn er veel wegen afgesloten in de stad, waardoor we niet veel aan de kaart hebben en weer 23x moeten vragen naar de straat waar we moeten zijn. Lang leve het ouderwetse compas, wat we hier ook gebruiken (wel op de iPHONE dan, haha!) We komen door de armste buurten, waar kleine houten krotjes staan, maar mensen gewoon vriendelijk lachen, je de weg wijzen en op hun stoepje zitten met hun baby op schoot. Geen onveilig gevoel dus!

We vinden onze casa part. en het is echt zo mooi! Koloniaal, groot en leuk ingericht. De "1"persoons bedden van mij en Anne zijn bijna groter dan het 2-persoonsbed van Erik en Sara.
Het begint weer te regenen alsof het moet, wát een bui zeg! Waterstromen over de straat alsof je kunt gaan raften en aangezien hier niet alle huizen compleet dicht zijn gebouwd, loopt de patiovloer onder, maar net optijd loopt het weg, zodat de andere kamers er omheen droog blijven.
De stroom is wel nog uitgevallen, maar zodra de kaarsjes zijn aangestoken, is het licht weer aan. We eten in de casa part., wat heerlijk smaakt, al is het rijst met varkensvlees ;) Daarna een herlijke chocolade ijscoupe als toetje.

De volgende dag maken we een stadswandeling en een local helpt ons het park te vinden waar we willen beginnen. Erik heeft de pot met geld bij zich en we willen hem wat geven om te bedanken. Ik zeg in het Nederlands "doe maar 10 van dat nationale geld", geeft Erik hem per ongeluk 10 CUC! Zo, die kerel heeft even 1/3 maandloon gekregen hahaha!

We zien de oudste woning van Cuba van meneer Velazquez, wat nu een museum is. We kletsen meer met de vrouwelijke gids over wat wij ons afvragen over Cuba (reizen naar het buitenland, dat lang verboden was voor cubanan, homosexualiteit, gewoontes etc.), dan over de museumstukken.

Tijdens onze koffie/colapauze kletsen we met veel mensen die langs komen, iedereen van ons krijgt aandacht van andere Cubanen en ieder kan zijn eigen verhaal doen. Sara en Erik hebben ook hun eerste woorden Spaans geleerd en proberen het verder met Engels.
Erik heeft een supergave taxi (Buick) zien staan en de chauffeur biedt ons een rit aan voor de volgende dag. Voor 45CUC worden we naar 3 mooie plaatsen rondom Santiago gereden. Dat spreken we af voor de volgende dag. We moeten toch een keer in zo'n oude auto hebben gezeten als we op Cuba zijn geweest!

We bezoeken verder het museo del ron de Cuba (rummuseum) en het carnavalsmuseum. Veel is herkenbaar; het verkleden en feesten buiten, maar toch zien we later dat hier carnaval wel wat anders is dan bij ons in Brabant.

In het huiskamer-restaurantje (letterlijk in een huiskamer bij mensen thuis staan er dan een paar tafeltjes waaraan je kunt eten, ze noemen dit een parladar) eten we weer kip met rijst, omdat ze niets anders hebben. En dan blijkt dat Nick en Simon hier ook hebben gegeten tijdens hun reis door Cuba :)

Bij de casa part. spoelen we ons even af onder de douche, want je zweet hier op een dag liters! Het is steeds meer dan 30 graden.
Tijdens het carnaval voelen wij ons meer een atractie. IEDEREEN kijkt naar ons. Sommigen willen met ons op de foto en anderen willen even met ons kletsen, prima, liever dan zo staren. We voelen ons een aap in artis.
Het carnaval hier: Niemand is verkleed (wij hebben gewoon een leuk jurkje aangetrokken), er staan kraampjes langs de hele straat met vooral eten en drinken, daartussen een paar kermis-achtige atracties uit de jaren 50 die bijna uit elkaar lijken te vallen, maar de kinderen vermaken zich er prima in en onder. Je hoort wel overal goede muziek (reggaeton, salsa, bachata!)
Ook een paar kraampjes met huis, tuin en keukenspulletjes en sieraden. Ik twijfel nog even om een spray-tattoo te laten zetten van Daddy Yankee, maar het ziet er allemaal niet opperhygienisch uit, haha.

Als we de straat uit lopen, ontmoeten we een paar jongens die ons wel mee willen nemen naar een leuke bar of kroeg. We gaan eerst mojitos drinken in de casa de la trova (muziek"huis" waar elke dag live bandjes optreden, maar ook erg veel touristen zijn natuurlijk). Eén van de jongens blijft me maar versieren en wil me zijn nummer geven. Ik snap niet dat hij niet begrijpt dat nee ook nee is... Blijkt dat Sara hem heeft opgejut en gezegd heeft dat ik m wel leuk vond, maar dat hij even moest aandringen, whahaha! En bedankt Saar. Dan maar een beetje botter nee zeggen. Gelukkig begrijpt hij het en druipt hij af. De andere jongen wil ons nog drugs aanbieden, maar we laten toch we ff duidelijk merken hier niets mee te maken willen hebben. Hij zegt een trui te hebben van Daddy Yankee en Anne zegt dat ik die ook 1 wil kopen. Hij beloofd me morgenavond de trui mee te brengen als we weer afspreken om te gaan dansen. Hij komt natuurlijk nooit opdagen.

De volgende dag maken we de taxirit met chauffeur Ullis. Wat een gave vent, hij zingt de hele weg mee met Elvis Crespo (ik ken gelukkig ook een paar nummers en zing met hem mee) en daarbij kan hij zijn heupen niet stil houden, dus hij rijdt soort van dansend! geweldig! Hij is superaardig en wil ons een fijne dag bezorgen, nou dat lukt! We gaan eerst naar Basílica Santuario Nacional de Nuestra Señora de la Caridad del Cobre. Een mond vol, maar gewoon een mooie kerk waar hét Mariabeeld van Cuba staat: Virgen de la Caridad (maagd van de barmhartigheid). Ik koop er langs de weg natuurlijk vast een beeldje van ;) Iedereen legt zonnebloemen of offers neer bij de Virgen. Veel mensen zijn zelfs in het geel gekleed, want dat is de kleur van de Virgen. Ze vragen om vergiffenis of steun en in een hoek van de kerk liggen bergen diploma's, certificaten, prijzen, spitzen en andere bewijzen van iets dat men heeft berijkt door steun van de Virgen. Er hangen zelfs krukken en wandelstokken aan de muur die mensen blijkbaar niet meer nodig hadden na hun gebed. Ik steek in deze kerk een kaarsje aan voor Mieke, geel natuurlijk :)

Hierna gaan we naar Cementerio Santa Ifigenia, een mooie, grote begraafplaats waar beroemde mensen (Segundo Compay, de Bacardí familie en vrijheidsstrijder José Martí) liggen. Bij het massoleum van josé martí wordt een wisseling-van-de-wacht-ceremonie gehouden. Keken de "soldaten" eerst nog de hele tijd met hun kraaloogjes naar ons, nu staan ze daar serieus te marcheren. Toch grappig.

Hierna lunch in een niet-touristische parladar met uitzicht op zee, mooi! We eten voor de afwisseling rijst met vis, whaha!

Onze laatste stop is bij Castillo de San Pedro de la Roca. Een fort om Santiago mee te beschermen. Het is zooo heet dat we er een beetje melig van worden, dus we lopen vluchtig langs de interessante info en in een koel kapelletje creeren we ons eigen kerk-gevoel door gregoriaanse gezangen na te doen en met zware stemmen door de ruimte te laten echoën. Anne lacht zich kapot, tot er 2 grote (lees: dikke pens) en 1 kleine man binnenkomen. Oh oh, ze klagen vast over Godslaster, maar NEE :D ze vonden onze gezangen mooi en beginnen een gezellig praatje. De 2 zijn vader en zoon uit Brazilië (voetbal wordt natuurlijk nog ff besproken) en de 3e is hun Cubaanse gids. Prachtig weer, overal aardige mensen!

Ullis heeft buiten gewacht en is druk in discussie met een aantal andere taxichauffeurs met hun mooie oude auto's die ze bij elkaar onder een boom hebben geparkeerd. Maar zijn klanten willen gaan, dus we nemen allemaal afscheid en rijden terug naar Santiago-stad. Erik mag een klein stukje rijden en hij is helemaal in e 7e hemel natuurlijk.

Deze avond gaan we naar een carnavalsoptocht. Heel anders dan het kermis-carnaval van gisteren en dit is herkenbaarder. We zitten bij het begin op een heuveltje te kijken naar de groepen die klaar gaan staan om te beginnen. We zitten er ongeveer 3 uur en zien maar 4 groepen haha! Alles op z'n dooie gemak. De toeschouwers zitten lekker met een drankje in het gras langs de weg. Niemand is dus verkleed, behalve de mensen die meedoen. We zien een groep met grote papiermache-koppen, die dansend beginnen, een groep vrouwen in felgekleurde synthetische rouches-jurken die ook dansen. De 3e groep is ook lopend en zijn echt super mooi uitgedost als sprookjes koninginnen. Zelfs de mannen gaan als vrouw. Sommigen hebben gewoon levensgrote herten op hun pofjurken bevestigd en lopen met tooien en hun enorme baljurken zwierig over straat. De laastste groep die we zien staat op een wagen. Een stuk of 15 vrouwen, die allemaal een paar maatjes meer dan maat 46 hebben, maar ze zien er prachtig uit met hun doorschijnende witte leggings waar je hun slips gewoon ziet zitten (doet niemand hier wat op Cuba blijkbaar, we weten al welk model slip hier "in" is). Maar DANSEN dat ze kunnen! Echt vet om te zien, genieten!
Dan is het al na 23:00 en aangezien we morgen weer vroeg op moeten om verder te rijden, vragen we aan de man die naast ons zit hoe lang het nog duurt. Oh tot ongeveer 05:00uur zegt ie. Haha, oke, wij gaan slapen ;)