Eerder thuis

Ik ben weer thuis in Eindhoven.
Iets eerder dan gepland.

Afgelopen week kreeg ik het nieuws dat het einde van tante Trees (94) in zicht kwam. Het maakte me ontzettend onrustig, ik wilde nu graag bij mijn familie zijn natuurlijk. Ook werd ik door het matige weer al een paar dagen uitgeroosterd en werkte er nog maar 1 persoon per dag in de kiosk. Mijn kans om nog een werkweek van 30 uur te maken werd dus nihil.
Ik besloot mijn schoonmaakdienst nog te werken die gepland stond op vrijdag en de dag erna naar huis te gaan. Wil kwam me nog opzoeken op Texel en we hebben nog even fijn gewandeld ("dag, zee!") en samen gegeten.
Op het werk nam ik afscheid van mijn kiosk-collega's, maar omdat niet iedereen meer aan het werk was, verliep ook helaas wat afscheid via whatsapp. Het keukenpersoneel bedankte ik voor alle lekkere maaltijden en ik schreef wat kaartjes voor mensen waarmee ik in deze tijd toch een band opgebouwd heb. Ik zal jullie missen!
En de fijne tijd bij Paal 17. Het was echt een heerlijke tijd waarin ik echt genoten heb en ben bijgekomen van "het leven in de sleur". Ik weet nu dat ik buiten het maatschappelijke-verwachtingen-pad durf te wandelen en stiekem best kan wat ik graag wil.

Zaterdagochtend ruimde ik mijn kamer leeg, wat toch 4 maanden mijn thuis was. Het voelde heel raar, vooral toen het weer helemaal leeg was.
Ik wilde helemaal niet gaan! Afscheid nemen.. Is iemand hier "goed" in? Gaat het iemand makkelijk af?
Ik probeer wel altijd weg te gaan zonder de clichés te roepen, maar een paar mensen hoop ik toch nog terug te zien.
Voor nu is mijn plan om met oud en nieuw weer op het mooie eiland te zijn.
Ik reed naar de boot en op het achterdek keek ik Texel na met tranen in mijn ogen...

Een week van moeilijk afscheid. Trees stierf van donderdag op vrijdag.